Badania cukrzycy: wodorowęglan aminoguanidyny jest stosowany przede wszystkim w badaniach związanych z cukrzycą, szczególnie ze względu na jego zdolność do hamowania tworzenia zaawansowanych produktów końcowych glikacji (AGE). Wiek są związane z różnymi powikłaniami cukrzycy, a aminoguanidyna została zbadana pod kątem jej potencjału do złagodzenia tych efektów.
Potencjał terapeutyczny: Ze względu na jego efekty angażujące wiek wodorowęglan aminoguanidyny został zbadany jako potencjalny środek terapeutyczny chorób takich jak nefropatia cukrzycowa i retinopatia. Może to pomóc spowolnić postęp tych komplikacji.
Hamowanie syntazy tlenku azotu: wiadomo, że aminoguanidyna hamuje indukowalną syntazę tlenku azotu (INOS), która jest istotna dla badania zapalenia i różnych chorób związanych z tlenkiem azotu. Ta właściwość sprawia, że jest bardzo przydatna w badaniach związanych z warunkami zapalnymi.
Badania przeciwutleniające: Niektóre badania sugerują, że aminoguanidyna może mieć właściwości przeciwutleniające, co interesuje się badaniem stresu oksydacyjnego i powiązanych chorób.
Odczynnik laboratoryjny: W warunkach laboratoryjnych wodorowęglan aminoguanidyny może być stosowany jako odczynnik w różnych reakcjach chemicznych i testach, szczególnie w badaniach związanych z związkami aminowymi i hydrazinami.
Rozwój leków: jest również badany w kontekście rozwoju leków w zaburzeniach metabolicznych i innych chorób, w których odgrywają wiek i stres oksydacyjny.
Zastosowania te podkreślają znaczenie wodorowęglanu aminoguanidyny w badaniach podstawowych i stosowanych, szczególnie w zrozumieniu i potencjalnym leczeniu chorób związanych z cukrzycą i stresem oksydacyjnym.
