Diabetesonderzoek: aminoguanidine bicarbonaat wordt voornamelijk gebruikt in diabetesgerelateerd onderzoek, met name vanwege het vermogen om de vorming van geavanceerde glycatie-eindproducten (AGE's) te remmen. AGE's worden geassocieerd met verschillende complicaties van diabetes en aminoguanidine is bestudeerd vanwege het potentieel om deze effecten te verminderen.
Therapeutisch potentieel: vanwege zijn leeftijdsremmende effecten is aminoguanidine bicarbonaat bestudeerd als een potentieel therapeutisch middel voor ziekten zoals diabetische nefropathie en retinopathie. Het kan helpen de voortgang van deze complicaties te vertragen.
Remming van stikstofoxide -synthase: het is bekend dat aminoguanidine induceerbare stikstofoxide -synthase (INOS) remmen, dat relevant is voor de studie van ontsteking en verschillende ziekten gerelateerd aan stikstofoxide. Deze eigenschap maakt het erg nuttig in studies met betrekking tot inflammatoire aandoeningen.
Antioxidantstudies: Sommige onderzoeken suggereren dat aminoguanidine antioxiderende eigenschappen kan hebben, waardoor het interessant is in de studie van oxidatieve stress en aanverwante ziekten.
Laboratoriumreagens: in laboratoriumomgevingen kan aminoguanidine bicarbonaat worden gebruikt als een reagens in verschillende chemische reacties en testen, met name studies met aminoberges en hydrazines.
Ontwikkeling van geneesmiddelen: het wordt ook bestudeerd in de context van de ontwikkeling van geneesmiddelen voor metabole aandoeningen en andere ziekten waarbij leeftijden en oxidatieve stress een belangrijke rol spelen.
Deze toepassingen benadrukken het belang van aminoguanidinebicarbonaat bij basis- en toegepast onderzoek, met name bij het begrijpen en een mogelijke behandeling van ziekten die verband houden met diabetes en oxidatieve stress.
