تحقیقات دیابت: بی کربنات آمینوگوانیدین در درجه اول در تحقیقات مرتبط با دیابت استفاده می شود ، به ویژه به دلیل توانایی آن در مهار تشکیل محصولات نهایی گلیکاسیون پیشرفته (AGE). سنین با عوارض مختلف دیابت همراه است و آمینوگوانیدین به دلیل پتانسیل آن برای کاهش این اثرات مورد مطالعه قرار گرفته است.
پتانسیل درمانی: به دلیل اثرات مهار کننده سن ، بی کربنات آمینوگوانیدین به عنوان یک عامل درمانی بالقوه برای بیماری هایی مانند نفروپاتی دیابتی و رتینوپاتی مورد مطالعه قرار گرفته است. این ممکن است به کند شدن پیشرفت این عوارض کمک کند.
مهار نیتریک اکسید سنتاز: آمینوگوانیدین شناخته شده است که مانع القاء نیتریک اکسید سنتاز (INOS) می شود ، که مربوط به مطالعه التهاب و بیماریهای مختلف مربوط به اکسید نیتریک است. این خاصیت در مطالعات مربوط به شرایط التهابی بسیار مفید است.
مطالعات آنتی اکسیدانی: برخی از مطالعات نشان می دهد که آمینوگوانیدین ممکن است خاصیت آنتی اکسیدانی داشته باشد و این امر باعث علاقه در مطالعه استرس اکسیداتیو و بیماریهای مرتبط می شود.
معرف آزمایشگاه: در تنظیمات آزمایشگاهی ، بی کربنات آمینوگوانیدین می تواند به عنوان یک معرف در انواع واکنش ها و سنجش های شیمیایی مورد استفاده قرار گیرد ، به ویژه مطالعات مربوط به ترکیبات آمینه و هیدرازین.
توسعه دارو: همچنین در زمینه توسعه دارو برای اختلالات متابولیک و سایر بیماری ها مورد مطالعه قرار می گیرد که در آن سنین و استرس اکسیداتیو نقش مهمی دارند.
این برنامه ها اهمیت بی کربنات آمینوگوانیدین را در تحقیقات اساسی و کاربردی ، به ویژه در درک و درمان بالقوه بیماریهای مرتبط با دیابت و استرس اکسیداتیو برجسته می کند.
